บททดสอบของการเป็นผู้ใหญ่ที่ดี
การเป็นผู้ใหญ่ ถ้าพูดโดยทั่วไปก็วัดจากอายุที่พ้นวัยเด็ก วัยหนุ่มสาวมาแล้ว
แต่การวัด การเป็น "ผู้ใหญ่ที่ดี" นั้นมีตัวชี้บอกอย่างอื่นอีกมากมาย
หนึ่งในนั้นคือการควบคุมอารมณ์
ใครหลายคนในที่นี้ก็อาจกำลังถูกทดสอบอยู่เช่นเดียวกัน
บ้านไหนที่มีเด็กๆ ไม่ว่า จะลูก หลาน ลูกพี่สาว ลูกน้องชาย ก็อาจเคยเจอพฤติกรรมเด็กๆ
ที่ช่างยั่วโทสะ โมหะ ของเราเหลือเกิ๊นน
เด็กสมัยนี้ทั้งฉลาด ช่างหาคำพูด ขี้น้อยใจ ใจร้อน และติดแท็บเล็ต!! (อาจจะไม่ทุกคนนะ)
การจะบอกให้เขาทำ หรือ ไม่ทำอะไรนั้น อาจไม่ใช่เรื่องง่ายสำหรับ บางคนและบางบ้าน
หลายๆ คน อาจต้องหงุดหงิดกับการจัดการกับเด็กๆ ให้เป็นไปตามที่เราต้องการในแต่ละสถานการณ์นั้นๆ
คุณอาจเคยเจอ อะไรทำนองนี้…
เจอดื้อ เจอยอกย้อน สั่งให้ทำแบบนั้น เธอก็ทำแบบนี้ ให้ไปทำนั่น แต่ฉันจะทำนี่ หรือ
ฉันจะเอานั่น ฉันต้องได้เดี๋ยวนี้ หรือไม่ก็.. ฉันไม่สนใจอะไรทั้งนั้น ฉันต้องเล่นเกมตลอดเวลา
เมื่อถึงจุดที่อะไรมันไม่ง่ายเหมือนสั่ง บททดสอบความเป็น ผู้ใหญ่ที่ดี ก็มาถึง
แน่นอน ในฐานะผู้ใหญ่ผู้ปกครอง เราควรที่จะต้องสั่งสอน ตักเตือนหรือบอกให้เด็กๆ ทำในสิ่งที่ควร
แต่อย่างที่บอก.. เมื่ออะไรๆ มันไม่ง่ายแบบนั้น เราก็จะมีอาการ...
เสียงสูง อารมณ์เริ่มขึ้น มือไม้อาจรุนแรง การบ่นว่าเด็กๆ ก็กลายเป็นด่าทอ
ประเด็นในการตักเตือนเริ่มไปไกลกว่าปัญหา หรือเรื่องที่อยู่ตรงหน้าที่เเท้จริง
เมื่อถึงจุดๆนั้น คุณบอกได้ไหมว่าอะไรคือ พอดี?
ใครหลายคนอาจเคยเหลุดคำพูดที่ดูเหมือนจะพูดได้ ณ จังหวะอารมณ์นั้น
แต่แท้จริงกลับทำร้ายเด็กในระยะยาว.. ในเชิงซับซ้อน แบบที่คุณเองก็ไม่ได้ตั้งใจให้เป็นแบบนั้น
คุ้นๆ ไหมกับคำพูดที่ว่า
"ทำตัวแบบนี้ โตขึ้นจะเจริญได้ไง"
"หนังสือไม่อ่านเดี๋ยวก็สอบตกได้ที่โหล่ของห้องหรอก"
"โตไม่รู้จักโต ทำตัวปัญญาอ่อนปัญญานิ่ม"
"ไม่ขยันเลย โตขึ้นเดี๋ยวไปเป็นขอทาน"
"ติดเกมเล่นอยู่ได้ทั้งวัน เดี๋ยวโตขึ้นก็ติดยา"
ไม่รู้ว่าคำเหล่านี้มันส่งต่อกันมายังไง
หรือว่าเราดูละครกันมากไป ?
คำพูดเหล่านี้จะกระตุ้นเด็กๆได้ในระยะสั้น แต่นานวันจะกลายเป็นแค่คำที่ผ่านหู (ที่สร้างบาดแผล)
เด็กไม่ได้ให้ความสำคัญอะไรกับสารเหล่านั้น และจัดมันไปไว้ในหมวด คำบ่นปากเปียกปากแฉะเท่านั้น
แล้วคุณจะทำอย่างไรล่ะ ?
ก็คงต้องด่าให้แรงขึ้น หยาบขึ้น บ่อยขึ้น
ไม่ดีเลยว่ามั๊ย?
บางครั้งคุณอาจเคยมีความรู้สึกว่า "ฉันพูดแรงไปหน่อยว่ะ แต่ก็ช่างเถอะ"
หรือคุณอาจรู้สึกเสียใจกับการกระทำของคุณ ต่อลูกๆ เด็กๆ ที่คุณรักไม่มากก็น้อย
แต่คุณกลับให้เหตุผลกับตัวเองว่า ก็มันดื้อขนาดนี้ จะไม่ให้ว่าแบบนี้ได้ยังไง
ดื้อแบบนี้ก็ต้องโดนแบบนี้แหล่ะ..
มันมีเส้นบางๆ ระหว่าง "การว่าให้เด็กรู้สำนึก" กับ "การว่าเพื่อปลดปล่อยโทสะ"
ลองเช็คดีๆ ว่าคุณได้ข้ามเส้นนั้นไปรึเปล่า? ที่คุณทำ..ไม่ใช่คุณคุมด้านมืดของตัวเองไม่อยู่ใช่ไหม?
ถ้าคุณไม่ได้ข้ามเส้นนั้นไป คุณทำได้ดีแล้ว แต่สำหรับคนที่หาเส้นแบ่งไม่เจอล่ะ ?
ลองปรับวิธีการใหม่ดีกว่าไหม? ที่มันจะดีทั้งกับเด็กๆและตัวคุณเอง
ลองเปลี่ยนคำพูดให้เป็นในเชิงบวก คำพูดที่คุณจะได้ในสิ่งที่คุณคาดหวังจากเด็กโดยไม่ทำร้ายเขา..
ตอนพูดคุณอาจโอบ กอด แตะบ่า หรือลูบหัว เขาไปด้วยก็ได้ เพื่อที่เค้าจะสัมผัสถึงความห่วงใยจากคุณ เช่น
"มาอ่านหนังสือกันดีมั๊ยลูก ถ้าได้เกรดขึ้นว่าเทอมที่แล้วแม่มีรางวัลพิเศษให้นะ"
"ทำแบบนี้ไม่ดีนะคะ คราวนี้ไม่เป็นไร แต่ต่อไปทำอย่างนั้น (อีกอย่าง) ดีกว่าเนอะ"
"เล่นเกมให้พอดีนะลูก ถ้าคุมเวลาได้ดีพ่อจะมีเซอไพรสเจ๋งๆให้"
(หรือสร้างเงื่อนไขบางอย่าง เช่น ทำการบ้านเสร็จก่อนถึงเล่นเกมได้)
ลองหาวิธีที่มันถูกจริตกับคุณและลูก ถ้าวิธีการนิ่มนวล ใช้กี่ครั้งก็ไม่ได้ผล
การวางบทลงโทษที่เหมาะสมอาจจำเป็น เช่น หักค่าขนม หรือ ตัดเวลาเล่นเกม
อย่าลืมว่า input = output คุณใส่อะไรให้ลูก ทุกอย่างมันก็จะฝังอยู่ในหัวเขาอีกแสนนาน
วันนึงเขาโตเป็นผู้ใหญ่ เขาก็จะถ่ายทอดสิ่งที่คุณให้ ส่งผ่านไปให้ลูกของเขา
หลายๆ ครั้ง ที่คุณอาจตกใจ แบบ เฮ้ย! ชั้นพูด/ทำ เหมือนพ่อ/แม่เด๊ะ โดยที่คุณเองก็ไม่ได้ตั้งใจ หรือไม่รู้ตัว ขนาดตัวคุณเองยังช็อค
มีคำพูดน่านำมาตกผลึกต่อของ อ. บัณฑิต อึ้งรังษี ที่ว่า
"คำพูดของคุณ เป็นดั่งประกาษิต ที่จะขีดชะตาของคุณ"
อย่าปล่อยให้คำพูดแย่ๆของพ่อแม่ เป็นประกาษิต ที่จะทำนาย
หรือ ขีดอนาคตแย่ๆ ให้ลูกของคุณล่วงหน้าเลย
ถ้าพ่อแม่เปรียบดั่ง "พระในบ้าน"
คำพูดของท่านก็คงไม่ต่างจาก "พร"
หรือ "คำพูดอันศักดิ์สิทธิ์" หรือ
คำทำนาย "ฟันธง" ที่จะมอบให้ลูกนั่นแล
"เดี๋ยวก็ท้องไม่มีพ่อ" "เดี๋ยวก็เรียนไม่จบ"
..ลองเปลี่ยนใหม่ดีไหม ?
ลองท้าทายตัวเองเมื่อเจอบททดสอบบันดาลโทสะครั้งหน้า ให้ทุกๆครั้ง
คุณได้เห็นตัวเองทำได้ดีขึ้น ในการยั้งปาก ยั้งอารมณ์ ยังมือ คุมสติและร่างกายของคุณ
เป็นผู้ใหญ่ ใครๆก็เป็นได้แต่ผู้ใหญ่ทุกคน อาจไม่ใช่ "ผู้ใหญ่ที่ดี"
ทว่า การเป็น "ผู้ใหญ่ที่ดี" นั้นฝึกกันได้ และทุกคนก็เป็นได้ ถ้าเลือกที่จะเป็น
ใครมีเทคนิคเจ๋งๆ ในการจัดการเจ้าตัวแสบให้ได้ผล
แบบไม่ปรี๊ดแตก ช่วยแนะนำกันมาหน่อยเร้ววว
#วันนี้เขียนเครียดไปหน่อยไหม
#เรื่องนี้ตกผลึกไปใช้กับเรื่องอื่นได้นะ
=============================
ขอให้เพื่อนๆทุกคนมีชีวิตที่สมดุลเปี่ยมพลัง
ติดตามเรื่องราวดีๆ คลีนๆ จากคลีนอิมเพรสได้ที่ www.facebook.com/cleanimpress
อ่านบทความย้อนหลังได้ที่ www.cleanimpress.com
เป็นเพื่อนกันทาง Line@: @cleanimpress
ไม่พลาดทุกโปรโมชั่น ติดตามบทความดีๆผ่านไลน์
